Wędrując przez wsie i miasteczka angielskiego Devon, krainy pełnej legend i mitów, usłyszeliśmy ciekawą legendę o naiwnej, zakochanej dziewczynie i sprytnym diable.

Legenda o diable i naiwnej dziewczynie z angielskiego Devon

Dawno, dawno temu niedaleko wioski Marwood w Północnym Devon żyła młoda i urodziwa dziewczyna o imieniu Moly. Na życie zarabiała, pracując jako służąca u jednego z bogatszych gospodarzy.

Gdy już kończyła swoją codzienną służbę, udawała się do swojego pokoju, który znajdował się w pomieszczeniu na strychu. Siadała wówczas przed malutkim okienkiem w swojej izdebce i wypatrywała w oddali księcia z bajki, pięknego wymarzonego młodzieńca, który rzuci jej świat do stóp. Tak bardzo pragnęła znaleźć swoją drugą połówkę, że w końcu pragnienie to stało się obsesją. Inni mieszkańcy naśmiewali się z marzeń dziewczyny i szydzili z niej niemiłosiernie.

Patrzcie! Moly dalej szuka swojego królewicza na białym koniu, a pewnie skończy jako stara panna, której jedyną uciechą będzie stado kotów.

Moly jednak nie zważała na docinki i ani myślała pozostać samotną. Na tyle była zdeterminowana, że pewnego ponurego wieczoru zdecydowała, że jak nie idzie inaczej, to chociaż niech sam Diabeł wypełni pustkę w jej sercu.

Jak jednak znaleźć adoratora z piekła rodem? Niby pomysł dobry, ale nie tak łatwo nawiązać kontakt z diabłem. Jednak zdesperowana dziewczyn, szukająca miłości sięgnie po każde rozwiązanie i w końcu dopnie swego.

Diabeł z piekła

Nie inaczej było w przypadku Moly. Nieraz słyszała opowieści, że na jarmark odbywający się raz w roku w Barnstaple przybywa książę ciemności w przebraniu młodego i przystojnego młodzieńca. Mówili tak najstarsi ludzie z okolicznych wiosek, a i w kościelnych kronikach zapisane było, żeby diabła na jarmarku się wystrzegać, gdyż zjawia się tam by u prostych ludzi chciwość i zawiść pobudzać. Jak widać, okazja sama pchała się w ręce Moly.

Gdy nadszedł dzień jarmarku, Moly ubrała najlepszą suknię, jaką miała w skrzyni i wybrała się do Barnstaple. Obchodziła kramy, przystawała, by popatrzeć na kuglarzy i wsłuchiwała się w gderanie pijaków opuszczających okoliczne puby. Niestety pięknego młodzieńca jak nie było, tak nie było.

Zapadł wieczór, a poszukiwanie miłości życia zakończyło się porażką. Moly wyruszyła w drogę powrotną, którą ledwo widziała przez załzawione oczy. Strasznie bolały ją  stopy od całodziennego chodzenia po targowisku, jednak ból ten był niczym przy bólu jej rozdartego serca.

Nagle, gdy już zbliżała się do gospodarstwa, poczuła lekki podmuch lodowatego wiatru na plecach. Natychmiast odwróciła się i zauważyła, że idzie za nią wysoki, przystojny mężczyzna o świecących w ciemnościach oczach. Nieznajomy zbliżył się do oniemiałej dziewki, skłonił się szarmancko i rzekł dźwięcznym, głębokim głosem.

Witaj o Pani. Zwą mnie Will Easton i całe popołudnie obserwowałem Cię na jarmarku w Barnstaple. Czy uczynisz mi tę radość i pozwolisz odprowadzić się do domu? – Moly z wrażenia zaniemówiła i jedyne, na co było ją stać, to lekkie skinienie głową. Gdy doszli już do obejścia, młodzieniec chwycił ją za dłonie i obiecał, że jak tylko będzie mógł, to odwiedzi ją za kilka dni.

Jak obiecał, tak uczynił i już niedługo stał pod drzwiami chaty. Oniemiała gospodyni, żona właściciela ziemskiego zaprosiła gościa na kolację i przy okazji wypytać go o cel wizyty. Młodzieniec dzięki swojej nienagannej aparycji i pięknym opowieściom zaskarbił sobie przychylność właścicieli domu i od tego momentu zapraszany był coraz częściej pod ich strzechę.

Co prawda kilka razy wprawił w osłupienie domowników, w magiczny sposób znikając, to znów się pojawiając w blasku migoczących świec. Po chwili nikt już tych dziwnych zdarzeń nie pamiętał, a tajemniczy Will dalej zabawiał zgromadzonych pięknymi opowieściami.

Moly z dnia na dzień coraz bardziej rozkwitała, z szarej myszki zmieniła się w młodą, pewną siebie kobietę. Służba przestała szydzić, opuszczali zawstydzeni głowy widząc dziewczynę, pamiętając jakimi słowami ranili jej serce wcześniej.

Para zakochanych

Jednak sielanka nie mogła trwać wiecznie, a czas płynął nieubłaganie. Liście z drzew pospadały, odsłaniając połamane konary, a noce stawały się coraz zimniejsze. Był to znak, że nieubłaganie zbliża się zima. Jednak zanim nadeszły mrozy, zerwała się potężna wichura, która potężne drzewa łamała niczym zapałki i to właśnie w tę noc gospodarstwo przeszył donośny, przerażający kobiecy krzyk.

Zatrzęsło regałami, z których pospadały z hukiem co luźniejsze przedmioty, a przerażeni domownicy spojrzeli po sobie ze strachem. Drewno, z którego zbudowany był dom, trzeszczało i jęczało, jakby za moment miał rozpaść się na tysiąc kawałków. Gospodarz domu zebrał męską część służby i udał się z nimi w kierunku źródła drgań, które ewidentnie dochodziło ze strychu, a dokładniej z  pokoju Moly.

Po wyważeniu drzwi stanęli niczym wryci. Dziewczyna wisiała bezwładnie nad łóżkiem w takiej pozycji, w jakiej normalny człowiek nie byłby w stanie się utrzymać. Moly, gdy tylko ich zobaczyła, wykrzyczała błaganie o pomoc, jednak mimo usilnych prób starania spełzły na niczym. Jakaś niewidzialna moc odpychała mężczyzn z taką siłą, że po chwili kilku z nich leżało po kątach z połamanymi kończynami.

Nie ryzykując więcej ludzi, farmer wysłał pilnie posłańca z wiadomością do szanowanego w całej okolicy księdza z Ashford.  Ten jak tylko usłyszał o tym, co się stało, wyruszył z pomocą. Gdy wszedł do pokoju Moly, rozpoznał przyczynę dziwnych zjawisk. Miał już wcześniej do czynienia z podobnym demonem, a że był wyjątkowo doświadczonym kapłanem, bez namysłu zapytał demona.

– Chcesz opętać całkowicie tę dziewicę i posiąść jej duszę już teraz, czy może poczekasz, do czasu nim dopalą się świece rozświetlające ten pokój i osłabiające Twoją siłę, byś mógł pokazać nam całą swoją moc? – Demon nie wyczuwszy podstępu, przystał na propozycję i stwierdził, że zaczeka.

– Jak tylko ostatnia świeca całkowicie się wypali, ujawnię całą swoją moc i zabiorę duszę tej kobiety, a Was śmiertelnicy rozerwę na strzępy!!! –  Wtedy to przebiegły egzorcysta zdmuchnął jedną ze świec, nie pozwalając jej samoczynnie się wypalić. Oszukany diabeł zawył z wściekłości, po czym opuścił ciało dziewczyny.

Pudełko ze świecą zostało, według legend, zamurowane w ścianach kościoła w Marwood i tam jest  po dziś dzień. Natomiast co się stało z dziewczyną, która tylko szukała miłości? Tego to już nikt nie wie. Być może znalazła w końcu swojego wymarzonego pośród służby na gospodarstwie lub też jak jej wieszczyli wcześniej, pozostała starą panną z niemałym stadem kotów na obejściu.

Inne zebrane przez nas legendy z Anglii