Wieża Eiffla w Paryżu to jego najlepiej rozpoznawalny zabytek i duża atrakcja.

Ponad trzydzieści procent ludzi na świecie pytanych o to, z czym kojarzy im się stolica Francji, odpowiada, że z wieżą Eiffla! Popularnością ustępuje ona jedynie muzeum w Luwrze i słynnej, gotyckiej katedrze Notre Dame.

Ta ostatnia ma niewątpliwą przewagę, gdyż znana jest z tego, że w jej podziemiach przechowuje się koronę cierniową, którą założono Jezusowi na krzyżu. Niestety jedna z cenniejszych relikwii w kościele katolickim nie zdołała ochronić zabytku przed pożarem, który niedawno strawił dużą część kościoła.

Galeria fotografii lato

Wieża Eiffla nosi nazwę od nazwiska swego konstruktora Gustave’a Eiffla. Pojawia się tu jednak pewna nieścisłość, gdyż to nie Eiffel zaprojektował słynną wieżę, lecz pracownicy jego firmy. Ostatecznie szef odkupił od pomysłodawców prawa do konstrukcji i wystawił ją w konkursie na projekt budynku, mającego uświetnić zbliżającą się paryską Wystawę Światową w roku 1889.

Wielkie Wystawy Światowe w Londynie

Historia Wielkich Wystaw Światowych rozpoczyna się w wieku XVIII w Londynie. Kilka lat później podobna impreza odbyła się w Paryżu. Były to jednak lokalne spotkania przedsiębiorców i wynalazców. Dopiero w połowie XIX wieku odbyła się, ponownie w Londynie, impreza nazywana Wielką Wystawą Przemysłu Wszystkich Narodów.

Wielka Światowa Wystawa w Londynie 1851

Po raz pierwszy spotkali się tam przedstawiciele przemysłu z całego świata. Jednak wówczas to Anglicy zachwycili wszystkich nowoczesnymi rozwiązaniami w architekturze i technice. Główną atrakcją był Kryształowy Pałac, pierwszy na świecie budynek wykonany w całości z gotowych prefabrykatów.

Do jego budowy użyto, jak wskazuje nazwa, przede wszystkim szkła. Budynek był przepiękny, jednak nigdy już go nie zobaczymy, spłonął na początku XX wieku.

Co warto zobaczyć w Paryżu i ile to kosztuje

Poniżej znajdziesz atrakcje, które szczególnie spodobały nam się podczas wyprawy do Paryża:

Niezwykłe wynalazki na Wielkiej Wystawie w Londynie

Na Wielkiej Wystawie pokazano sporo niezwykłych wynalazków, które w przyszłości odmieniły świat. Pojawiły się tam jednak i takie pomysły, które były może i ciekawa, a nawet zabawne, lecz zupełnie nieużyteczne. Przykładem jest łóżko, które w połączeniu z zegarem i wielką sprężyną stało się niezwykłym budzikiem.

Wynalazki na Wielkiej Światowej Wystawie w Londynie

O określonej godzinie sprężyna zostawała uwolniona i z impetem przechylała materac, katapultując śpiocha przez okno (o ile takowe było naprzeciwko łóżka).

Od tamtego czasu Wystawy Światowe odbywają się regularnie co kilka lat. Jedną z największych była wystawa z 1939 roku w Nowym Jorku. Odwiedziło ją ponad 40 milionów ludzi. Również takie kraje jak Polska miały na niej swój pawilon. Służył on promocji krajów Europy za oceanem i to z dużym sukcesem.

Zwiedzający Wielką Wystawę w Londynie

Wielka Wystawa Światowa 1889 w Paryżu i wieża Eiffla

Nas jednak interesuje wystawa, która odbyła się w roku 1889 w Paryżu. To tam właśnie jedną z największych atrakcji była wieża Eiffla, która jest tematem tego artykułu.

Wystawa  organizowana w Paryżu odbyła się w setną rocznicę rewolucji francuskiej. Miała ona pokazać światu, jak i mieszkańcom Francji, ogromne i pozytywne zmiany, jakie zaszły od czasu krwawego pozbycia się monarchii.

Wystawa Światowa w Paryżu

Trzeba przyznać, że organizatorzy stanęli na wysokości zadania. Przebudowano prawie w całości tę część Paryża, w której odbywała się impreza. Najważniejsze budynki i miejsca wystawowe umieszczono na Polach Marsowych — tych samych, na których sto lat wcześniej świętowano obalenie Bastylii.

Podobnie jak wcześniej w Londynie organizatorzy wystawy w Paryżu postarali się, by zrobić wrażenie na odwiedzających. Dobrym przykładem jest Pałac Przemysłu (Palais des Industries) znanym jako Grand Palais, który do dziś stoi nad brzegiem Sekwany przy Avenue Winston Churchill.

Muzeum Luwr w Paryżu

Był to pierwszy na świecie budynek w pełni wykorzystujący energię elektryczną. Nie mówię tu tylko o oświetleniu, ale także o silnikach elektrycznych, które poruszały windy i między innymi pompowały wodę do ogromnej fontanny stojącej przed pałacem. Ta ostatnia wzbudziła ogromne zainteresowanie również dlatego, że woda w niej została podświetlona od spodu i światła zapalały się i gasły w rytm orkiestrowej muzyki. Poza tym z ziemi wystawały rury ze słuchawkami, dzięki którym można było posłuchać w czasie rzeczywistym przedstawień w Operze Garnier.

Wieża Eiffla w Paryżu Żelazna Dama, która oczarowała świat

Jednak największe zainteresowanie podczas Wielkiej Wystawy w Paryżu budziła wieża Eiffla. Wbijała się w niebo na wysokość ponad 300 metrów i była doskonale widoczna z każdego miejsca w mieście. Do dziś wieża jest najwyższym budynkiem francuskiej stolicy, a w całej Francji zaledwie kilka konstrukcji ją przewyższa.

Budowa Wieży Eiffla w Paryżu pod koniec XIX wieku

Wieża powstała z myślą o Wystawie Światowej i miała być symbolem potęgi Francji. Zbudowana w całości ze stali, budziła ogromne zainteresowanie, gdyż dotąd sądzono, że nie sposób jest stawiać tak ogromne konstrukcje z tego materiału. Eiffel prowadził firmę projektową zajmującą się konstrukcją mostów i wiaduktów. Wybór wieży jego projektu uczynił go jednym z najsłynniejszych konstruktorów XIX wieku.

Jednak losy słynnej wieży nie były usiane różami. Zgodnie z umową, żelazna konstrukcja miała stać nad brzegiem Sekwany nie dłużej niż 20 lat. Oczywiście jej projektant nie chciał o tym słyszeć i robił wszystko, by jego dzieło stało się dla miasta czymś więcej niż sterczącą wysoko w powietrze kupą złomu.

Kolejne etapy budowy Wieży Eiffla w Paryżu

Stoczył przy tym wiele batalii z wpływowymi ludźmi ówczesnego Paryża. Wielu artystów nie mogło pogodzić się z obecnością czegoś tak, jak pisano „okropnego i zaprzeczającego idei Paryża jako stolicy światowej sztuki”.

Głosy mieszkańców były podzielone i nawet w domach, całe rodziny sprzeczały się o to, czy wieża ma zostać w mieście, czy trafić na złom. Wyobraźcie sobie tylko krzyczących na siebie francuzów okładających się po głowach bagietkami.

Ostatecznie Eiffel wymyślił, że jedna z platform wieży świetnie nadaje się na stację meteorologiczną. Zaraz potem zbudował wielki maszt na jej szczycie, umożliwiając połączenie radiowe na naprawdę dużą odległość. Dzięki takim zabiegom dziś odwiedzając Paryż, wieża Eiffla wciąż jest dla nas drogowskazem i fantastycznym punktem odniesienia, a widok na Paryż z jej szczytu, to prawdziwa uczta dla każdego podróżnika.

Nocny spacer po Paryżu koło wieży Eiffla

By wejść na wieżę, trzeba oczywiście kupić bilet. Tu dobra rada, jeżeli pogoda jest paskudna, pada deszcz lub jest mgła, odpuśćcie sobie wjazd na górę. Nic nie zobaczycie, a te parę zaoszczędzonych euro fajniej będzie wydać w jednej z licznych kawiarni nieopodal stalowej atrakcji.

Mity o niebezpiecznym Paryżu w okolicach Wieży Eiffla

Spędziliśmy w Paryżu kilka dni i nie spotkało nas nic złego. Nikt nas nie zaczepiał, a także nie widzieliśmy tłumów uchodźców, którymi straszy się nas telewizja. Jedynym miejscem, gdzie próbowano nas naciągnąć, była właśnie okolica wieży Eiffla. Kręcą się tu typki, próbujący oszwabić łatwowiernych  turystów w grze w trzy karty, a inni zbierają pieniądze na fikcyjne zbiórki. Jednak odrobina zdrowego rozsądku pozwoli uniknąć kłopotów.

Okolice Wieży Eiffla w Paryżu

Paryż to przepiękne miasto i prawdziwa europejska stolica. Jest tu całe mnóstwo atrakcji związanych ze sztuką, techniką i architekturą. Podczas wizyty bardzo trudno jest się nudzić. Gorąco polecam jednak poświęcić kilka godzin na wyprawę w okolice żelaznej, starej damy. Nawet jeżeli nie zdecydujecie się na wizytę na jej szczycie, to spacer przez Pola Marsowe czy mostem Pont d’Iéna, a nawet zwykła przechadzka brzegiem Sekwany w okolicy wieży Eiffla będzie wielką przyjemnością, którą pamiętać będziecie długo.

Wieża Eiffla porady praktyczne, ceny biletów oraz jak dojechać

  • Bilety na poziom 2 wieży kosztują kilkanaście euro. Jeżeli jednak zrezygnujecie się z windy i wdrapiecie się tam po schodach, cena spadnie.
  • By dostać się na sam szczyt wieży Eiffla, trzeba zapłacić kilkadziesiąt euro za osobę dorosłą. Tutaj również możemy zrezygnować z windy i zaoszczędzić kilka euro. Marsz po schodach kosztował was będzie kilka euro mniej.
  • By dostać się do wind, należy przejść kontrolę osobistą. Generuje to dość duże kolejki, mogące zatrzymać was nawet na kilka godzin. Należy to uwzględnić w swoich planach zwiedzania miasta.
  • Do Wieży Eiffla możemy dojechać metrem. W pobliżu zatrzymują się linie 6 Bir-Hakeim, 8 Ecole Militaire i 9 Trocadero. Przy Polach Marsowych na stacji Champ de Mars, zatrzymuje się pociąg RER linia C.
  • Oficjalna strona internetowa
Galeria fotografii lato

Wieża Eiffla ciekawostki i informacje

  • Wieża Eiffla jest jedną z najczęściej odwiedzanych, płatnych atrakcji na świecie. Każdego roku wjeżdża lub wchodzi na nią ponad 7 milionów ludzi.
  • Jest to jeden z najchętniej fotografowanych zabytków na świecie.
  • Wieża mierzy obecnie ponad 324 metry, w chwili oddania do użytku była niższa o 12 metrów.
  • Ustawione pionowo na sobie katedra Notre Dame, Statua Wolności i Łuk Triumfalny to zaledwie połowa wysokości wieży.
  • Wieża Eiffla waży 10 tysięcy ton i składa się z ponad 18 tysięcy metalowych części.
  • Na całej wysokości wieży rozmieszczono trzy tarasy widokowe. Najniższy znajduje się na wysokości 57 metrów. Następny na 116 metrach i ostatni niemal na samym szczycie, czyli na wysokości 276 metrów.
  • Koszt budowy wieży Eiffla wyniósł ponad 65 milionów dzisiejszych polskich złotych. Cała inwestycja jednak szybko się zwróciła. Dziś Wieża Eiffla sama na siebie zarabia, a nawet zostaje coś na zapas.
  • Podczas silnych podmuchów wiatru czubek wieży przechyla się 10 centymetrów w każdą stronę.
  • Wieża Eiffla jest malowana co siedem lat. Czynność ta pozwala zapobiec korozji. Zużywa się w tym celu około 60 tysięcy litrów farby.
  • Kilkanaście lat temu na szczycie wieży zamontowano silne reflektory, które obracają się dookoła wieży, czyniąc z niej najwyższą latarnię morską na świecie. Światło z wieży, przy dobrej widoczności, można dostrzec z niemal stu kilometrowej odległości.
  • Wieża Eiffla była najwyższym budynkiem świata przez ponad 40 lat. Pokonał ją jeden z drapaczy chmur przy Wall Street w Nowym Jorku.
  • Na jednym z tarasów, tym pośrodku wieży, mieści się restauracja imienia słynnego francuskiego pisarza Juliusza Verne’a. Był on jednym z pierwszych twórców, ukochanej przez Nasze Szlaki, fantastyki naukowej. Ceny w restauracji są raczej wysokie, ale widok przy kawie wart jest każdego grosza.
  • Na wieżę możemy dostać się windą lub schodami. Bilety piesze są nieco tańsze, ale nie za wiele. By dostać się na poziom 2, trzeba pokonać ponad 700 stopni. Na sam szczyt stopni jest 1665.
  • Na całym świecie powstało wiele podobnych do wieży Eiffla budynków. Są to między innymi wieża radiowo-telewizyjna Tokyo Tower czy wieża telewizyjna w Rydze na Łotwie.
  • Na początku XXI wieku na całej wieży zamontowano tysiące świateł, które po zmroku zmieniają budowlę w lśniące dzieło sztuki. System oświetlenia pozwala zmieniać kolory i świetlne wzory przybierają kształty i barwę odpowiednią do aktualnych wydarzeń. Dla przykładu w setną rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, wieża Eiffla rozbłysła biało-czerwonymi kolorami.
  • W roku 1912 Austriak Franz Reichelt, znany wówczas wynalazca, postanowił wypróbować spadochron własnej konstrukcji. Wcześnie rano wyskoczył z pierwszego poziomu wieży Eiffla, niestety sprzęt nie zadziałał.
  • Na Wielkiej Wystawie Przemysłu Wszystkich Narodów w Londynie w roku 1851 wśród przedstawicieli Cesarstwa Rosyjskiego pojawił się polski wynalazca Izrael Abraham Staffel. Był to zegarmistrz prowadzący w Warszawie znany warsztat, w którym konstruował zegary, maszyny liczące oraz bardzo precyzyjne instrumenty pomiarowe. Na Wielkiej Wystawie jego maszyna licząca, nazywana Maszynką Rachunkową została nagrodzona medalem. Potrafiła ona dodawać liczby oraz odejmować, poza tym mnożyć, dzielić, a także podnosić do potęgi. Dziś niestety niewiele mówi się o tym niezwykłym człowieku, podobnie jak o kilku innych noblistach polskiego pochodzenia tylko dlatego, że byli polskimi żydami. To wielka niesprawiedliwość i równie duża strata dla nas jako narodu.

Polish version