Placki ziemniaczane to stara i dobrze znana potrawa, w różnych odmianach występująca w niemal wszystkich krajach świata.
Jako dzieciak objadałem się plackami ziemniaczanymi, które wprost uwielbiałem. Zwłaszcza te u babci smakowały mi najbardziej. Do niedawna nie wiedziałem dlaczego.
Któregoś dnia, wędrując przez Kaszuby, zostaliśmy zaproszeni na obiad przez lokalnych mieszkańców. Podczas obiadu, jednym z dań były placki ziemniaczane. To było to, dokładnie takie ten sam smak, który pamiętam z babcinego stołu. Sekretem okazała się tarta dynia dodana do ciasta z ziemniaków.
Gospodyni z wielką ochotą zapisała nam przepis, który dziś przekażemy Wam.
O kartoflach czy też ziemniakach słów kilka
Szczęśliwym zbiegiem okoliczności w uczcie na Kaszubach brał udział pewien gawędziarz. To on opowiedział nam historię ziemniaków w Polsce i Europie.
Niewielu wie, że ziemniaki znano już dawno temu w Ameryce południowej. Uprawiali je Inkowie ponad 4 tysiące lat temu. Do Europy przywieźli je hiszpańscy konkwistadorzy. W sumie to interesowało ich jedynie złoto i kamienie szlachetne, ale dziwnym trafem zabrali z sobą kilka worków wypełnionych tajemniczymi bulwami, był to strzał w dziesiątkę.
Początkowo Europejczycy nie zachwycili się nową rośliną, traktując ją raczej jako ciekawostkę i ozdobę. Na francuskim dworze, przez pewien czas, popularne było zdobienie ubrań kwiatami ziemniaka. Z czasem ogrody bogatych mieszkańców zachodniej Europy pełne były kartoflanych krzaków.
Nim jednak popularne dziś kartofle trafiły na talerze, uważane były za trujące. Mówiono, że powodują gorączkę, bezpłodność i przenoszą zarazy. We Francji przesądy przełamał dopiero wielki głód, jaki ogarną Francję podczas rewolucji. Podobno rozkazano wówczas sadzić ziemniaki nawet w słynnych, królewskich ogrodach Tuileries i na dzisiejszych Polach Elizejskich.
Potem poszło już szybko. Ziemniaki przyjęły się bardzo dobrze w Niemczech i to właśnie oni z czasem stali się kartoflaną potęgą Europy.
Ziemniaki w Polsce historia, zastosowanie i ciekawostki
W Polsce ziemniaki pojawiły się po powrocie Jana III Sobieskiego ze słynnej wytrawy pod Wiedeń w 1683 roku. Miał on przywieść sadzonki nowej, popularnej już na zachodzie rośliny. Podarował je swojej ukochanej, królowej Marysieńce. Na dużą skalę bulwy ziemniaków spopularyzowały się za czasów Augusta III Sasa. Nazywano je wówczas jabłkami ziemnymi.
Duży sprzeciw przed popularyzacją nowego warzywa pojawił się ze strony kościoła. Na zabitych deskami dawnych wsiach, księża powtarzali ludziom, że to diabelskie warzywo i nie należy dla niego rezygnować z tradycyjnych polskich zbóż.
Wiek XIX był dla ziemniaka złotym okresem. Znane były już setki przepisów na kartoflane potrawy. Pojawiały się one na stołach biedoty jak i bogaczy. Jadano ziemniaki pieczone, gotowane i smażone w głębokim oleju. Co najważniejsze jednak, nauczono się destylować z nich alkohol.
I to tyle historii, pora przejść do obiecanego wcześniej przepisu na wyśmienite, staropolskie placki ziemniaczane, których smak chodził za mną od wczesnego dzieciństwa.
Staropolski przepis na placki ziemniaczane z dynią
Aby przygotować ciasto do placków podawanych ze śmietaną i cukrem, potrzebować będziemy:
- Pół kilograma ziemniaków.
- Podobna ilość dyni lub nieco mniej (im więcej dyni tym placki będą wilgotniejsze).
- Dwa jajka.
- Pół szklanki mąki (można dodać nieco więcej, zależy od tego jak wilgotna będzie dynia i ziemniaki).
- Łyżeczka soli.
- Olej do smażenia.
Wersja placków podawanych z kwaśną śmietaną i kapustą kiszoną
Jak wyżej w przepisie plus:
- Nieduża cebula wtarta do ciasta.
- Pieprz i ulubione zioła (polecam gałkę muszkatołową, która świetnie smakuje z ziemniakami)
Dodatek do placków:
- Kapusta kiszona z wtartym jabłkiem i drobno krojonymi śliwkami, dosłodzona dla smaku.
- Kwaśna śmietana.
No dobrze zabieramy się do dzieła.
- Ziemniaki trzeba obrać i potrzeć na tarce z małymi oczkami.
- Podobnie robimy z dynią. Usuwamy miąższ i obieramy skórę, resztę trzemy na tej samej tarce co ziemniaki.
- Do powstałego ciasta dodajemy soli, resztę przypraw, mąkę i jajka.
- Teraz trzeba wymieszać ciasto i możemy brać się za smażenie.
- Pamiętajmy by nakładać grubą warstwę ciasta na placek, zbyt cienka nie pozwoli wygodnie się obracać.
Osobiście lubię placki na słodko, polane śmietaną i posypane brązowym cukrem. Jednak wersja z kiszoną kapustą jest równie dobra.
Życzymy smacznego i czekamy na Wasze opinie !
Inne przepisy z różnych stron świata
Naleśniki przepisy z różnych stron świata
Gruzińskie placki chaczapuri
Ciasto basbousa z Maroko
Ruchanki po kaszubsku
Rogale świętomarcińskie
Pasteise de Natas słodycze z Portugalii
Trydlo wypieki z Pragi
Tradycyjne staropolskie pączki
Słodkie naleśniki Rioti z Tajlandii
Papanasi słodkie pączki z Rumunii
